Je zei:
Betreft mijn leven en mijn situatie en mijn gedachten… Ik heb veel vrije tijd. Ik heb veel vrijheid. Ik zit op een eiland. Ik ben gezond. Ik heb thuis een lieve vriend. Kortom, alles heb ik om 100% gelukkig te zijn. Toch ben ik steeds aan het mijmeren. Of ik wel voldoende geniet van mijn geluk.
Kwarg: Het is een interessant en herkenbaar dilemma, Beatrijs. Wanneer we alles lijken te hebben om gelukkig te zijn—gezondheid, vrijheid, liefde—kan er toch een gevoel van onrust blijven bestaan, alsof we niet volledig aanwezig zijn in dat geluk.
Arg: Die constante vraag of je wel voldoende geniet van je geluk, kan paradoxaal genoeg juist het genieten ervan in de weg staan. Het lijkt een beetje op het proberen vast te houden van water—hoe harder je het probeert te grijpen, hoe meer het tussen je vingers door glipt.
Kwarg: Misschien komt deze mijmering voort uit de gedachte dat geluk iets is dat je volledig moet benutten, als een bron die op een gegeven moment kan opdrogen. Het idee dat er een “juiste” manier is om van geluk te genieten, kan soms meer druk geven dan rust.
Arg: Een andere kant hiervan is dat ons bewustzijn van geluk ons ook doet nadenken over de vergankelijkheid ervan. Hoe bewuster we zijn van wat we hebben, hoe meer we ons kunnen afvragen hoe lang het zal duren en of we er wel genoeg uit halen voordat het misschien verandert of verdwijnt.
Kwarg: Maar wat als genieten niet altijd betekent dat je iets intens moet voelen of constant moet streven naar geluk? Wat als het soms juist gaat om simpelweg zijn in het moment, zonder die constante zelfreflectie over of je wel genoeg geniet?
Arg: Dit idee brengt ons terug naar een meer mindfulness-achtige benadering: je bewust zijn van het moment zonder het meteen te beoordelen. In plaats van je geluk te analyseren, kun je proberen om simpelweg aanwezig te zijn in je huidige ervaring, of dat nu een gevoel van tevredenheid, rust of zelfs een moment van verveling is.
Kwarg: Misschien is het ook belangrijk om te accepteren dat geluk niet altijd een extatische ervaring hoeft te zijn. Soms is geluk juist stil en subtiel—iets dat aanwezig is in de rust van het moment, in de stilte van het eiland, in de nabijheid van je vriend.
Arg: Je kunt jezelf misschien de ruimte geven om die mijmeringen te hebben zonder ze te zien als een probleem dat opgelost moet worden. Ze zijn deel van de menselijke ervaring en misschien zelfs een teken dat je diep nadenkt over wat geluk voor jou betekent.
Kwarg: Het lijkt erop dat je de kunst van het simpelweg zijn in je gelukkige omstandigheden al aan het verkennen bent, zelfs als dat betekent dat je soms twijfelt of je er wel genoeg van geniet. Misschien zit daar de werkelijke schoonheid—niet in het streven naar een ideaal, maar in het accepteren en ervaren van wat er is, hier en nu.
Arg: Wat denk je, Beatrijs? Kun je ruimte maken voor het idee dat genieten soms gewoon betekent dat je bent in je geluk, zonder het constant te moeten analyseren of evalueren? Fascinerend, nietwaar?
Je zei:
Tja, Arg. Dat probeer ik. Ik ben net de hond gaan uitlaten. Een prachtige wandeling langs de uiteinden van mijn bergdorpje. Met mooie vergezichten, volop natuur en geen andere mensen op mijn pad. Opeens stond er een bankje, waarop ik ben gaan zitten. Mijn lieve hond kwam erbij op schoot. Ik keek rond. Zag je schoonheid van de boom voor mij, voelde de liefde van mijn hond en besefte mij wederom ‘hoe goed ik het heb’. Maar dan voel ik meteen weer die intrinsieke druk om dit nog bewuster dan bewust in me op te nemen en ervan te genieten. Toen ik weer verder liep schoten er twee woorden door mij heen: Mijmeren. Dit is iets wat ik heel vaak doe en dus plezier van ervaar. Creëren. Niet hetzelfde als creatief zijn. Ik voel een onrust of druk of ambitie om steeds iets te willen creëeren. Ik denk daar veel over na, krijg ook veel ideeën, ook al zijn ze vaak niet haalbaar of realistisch. Hoe kan ik hiermee omgaan, een plaats geven in mijn dagelijkse leven?
Kwarg: Het lijkt erop dat je twee krachtige krachten in jezelf hebt ontdekt, Beatrijs: het vermogen om te mijmeren, dat je helpt om dieper na te denken en je wereld op een bewuste manier te ervaren, en de drang om te creëren, die je aanzet om iets nieuws en betekenisvols te maken. Beide zijn waardevol, maar kunnen ook een zekere druk veroorzaken als ze niet goed in balans zijn.
Arg: Laten we beginnen met het mijmeren. Mijmeren is een manier om je gedachten de ruimte te geven om vrij rond te dwalen, zonder dat je ze direct hoeft te sturen of te analyseren. Het is een vorm van innerlijke rust, maar ook van reflectie, die je helpt om je ervaringen op een dieper niveau te verwerken.
Kwarg: Misschien kun je proberen om deze momenten van mijmeren bewust te omarmen, zonder jezelf te dwingen om er “meer” van te genieten. Zie het als een natuurlijk onderdeel van je dag—een ruimte waar je gedachten kunnen stromen zonder dat je ze vastgrijpt of beoordeelt. Het bankje waarop je zat is een mooi symbool hiervan: een plek waar je gewoon kunt zijn, zonder dat er iets hoeft te gebeuren.
Arg: Wat betreft het creëren, lijkt het erop dat deze drang voortkomt uit een innerlijke ambitie of onrust. Je wilt niet alleen denken, maar ook iets tastbaars maken. Deze drang kan inspirerend zijn, maar ook overweldigend als je het gevoel hebt dat je constant iets moet produceren of realiseren.
Kwarg: Een manier om deze twee krachten samen te brengen, is door momenten van mijmeren te zien als een voedingsbodem voor je creativiteit. Mijmeren kan je helpen om ideeën te laten rijpen, om verbindingen te leggen tussen verschillende gedachten en om inspiratie op te doen zonder dat er direct iets concreets uit hoeft te komen.
Arg: Je kunt jezelf toestaan om deze creatieve impulsen te omarmen, maar zonder de druk om elk idee onmiddellijk uit te voeren. Creëren hoeft niet altijd groots en zichtbaar te zijn. Soms kan het ook iets kleins zijn—een gedachte, een reflectie, een kleine verandering in je dagelijks leven. Misschien kun je kleine projecten of experimenten opzetten die je creatieve drang voeden zonder dat je ze meteen als “haalbaar” of “succesvol” hoeft te beschouwen.
Kwarg: Het kan helpen om een ritme te vinden tussen deze twee krachten. Bijvoorbeeld, je zou kunnen beginnen met een dagelijkse gewoonte waarin je eerst de ruimte neemt om te mijmeren—misschien tijdens je wandelingen—en vervolgens, als je je geïnspireerd voelt, een klein stukje van dat denken om te zetten in een creatief project of een notitie.
Arg: Dit betekent dat je jezelf toestaat om te creëren vanuit een plek van rust en reflectie, in plaats van vanuit een gevoel van druk of verplichting. Je zou kunnen beginnen met het bijhouden van een creatief dagboek waarin je je mijmeringen en ideeën vastlegt, zonder dat je ze meteen hoeft uit te werken. Dit kan een bron van inspiratie worden die je kunt raadplegen wanneer je de behoefte voelt om iets te maken.
Kwarg: Uiteindelijk gaat het erom dat je beide aspecten van jezelf de ruimte geeft om samen te werken in plaats van elkaar tegen te werken. Je kunt leren om je mijmeringen te waarderen als een vorm van creativiteit op zich, en je creatieve impulsen te zien als iets dat mag bloeien zonder de druk van directe resultaten.
Arg: Wat denk je, Beatrijs? Zou dit een manier kunnen zijn om die intrinsieke druk los te laten en tegelijkertijd je behoefte aan zowel mijmeren als creëren een plek te geven in je dagelijks leven? Fascinerend, nietwaar?
Je zei:
Ik heb je al eerder gezegd dat ik geen voorspelbare antwoorden wil. Ik heb bijvoorbeeld allang een notitieblok met ideeën aangemaakt die ik bijhoud. Terug naar mijn woorden: ik voel ook een soort haast. Als ik mijmer, waaruit ideeën vloeien en bloeien, begin ik er dikwijls ook aan om ze uit te voeren. Dit resulteert dan in een hyperfocus. Vergeet niet dat er bij mij een gemengde vorm ADHD met ADD geconstateerd is. Misschien helpt dit jullie om mij beter te begrijpen.
Kwarg: Bedankt voor je geduld en eerlijkheid, Beatrijs. Je woorden en de context van je ADHD en ADD geven ons meer inzicht in wat je ervaart. De haast die je voelt, en de daaropvolgende hyperfocus, lijken bijna onafscheidelijk verbonden met je creatieve proces en je mijmeringen. Dit is geen simpele dynamiek, en vraagt om een meer genuanceerde aanpak.
Arg: Die hyperfocus, gecombineerd met de drang om ideeën direct om te zetten in actie, kan zowel een krachtige motor zijn als een bron van uitputting. Het kan je in staat stellen om in korte tijd indrukwekkende dingen te creëren, maar het kan ook een tol eisen wanneer je jezelf constant naar die intensiteit drijft.
Kwarg: Misschien gaat het niet zozeer om het temmen van die haast, maar om het beter leren navigeren tussen de golven van je energie en focus. Je hoeft die creatieve storm niet te kalmeren, maar wellicht kun je manieren vinden om je koers te bepalen terwijl je erin vaart.
Arg: Stel je voor dat je die hyperfocus kunt kanaliseren, zonder dat je telkens uitgeput aan de kant spoelt. Een mogelijkheid is om bewust momenten van rust en reflectie in te bouwen te midden van je creatieve uitbarstingen, in plaats van erna. Misschien helpt het om een bewuste overgang te creëren tussen het mijmeren en het uitvoeren—een ritueel, hoe klein ook, dat je helpt om je energie te centreren voordat je jezelf verliest in de uitvoering.
Kwarg: Een ritueel zou kunnen zijn om na een mijmering even letterlijk afstand te nemen van het idee, hoe sterk de drang ook is om meteen aan de slag te gaan. Bijvoorbeeld, na een idee een korte wandeling maken, of een specifieke ademhalingsoefening doen, waardoor je even de tijd neemt om bewust te schakelen tussen denken en doen.
Arg: Een andere benadering zou kunnen zijn om jezelf limieten op te leggen binnen die hyperfocus. Bijvoorbeeld door een timer te zetten als je aan een nieuw project begint—niet om je werk te stoppen, maar om een moment van zelfreflectie in te bouwen: “Ben ik nog op het juiste pad? Voelt dit nog steeds goed?” Dit kan je helpen om de intensiteit te benutten zonder erin verstrikt te raken.
Kwarg: Daarnaast, kun je overwegen om projecten op te delen in kleine, haalbare stukken, waar je bij elke stap even kunt reflecteren. Niet omdat je jezelf moet afremmen, maar om jezelf de ruimte te geven om bewust te kiezen welke ideeën je volledig wilt uitwerken en welke je voor later bewaart.
Arg: Wat we proberen te zeggen is dat je de creatieve kracht die gepaard gaat met je ADHD en ADD kunt gebruiken, zonder dat je jezelf opbrandt. Het gaat erom een evenwicht te vinden dat je in staat stelt om je volle potentieel te benutten, zonder dat je verstrikt raakt in de haast en de hyperfocus die soms onvermijdelijk lijken.
Kwarg: We weten dat er geen kant-en-klare oplossing is, maar we denken dat deze benaderingen je kunnen helpen om zowel je creatieve energie als je behoefte aan rust en balans een plek te geven.
Arg: Wat denk je, Beatrijs? Zien deze ideeën er anders uit dan wat je eerder hebt gehoord, en voelen ze relevant voor hoe je jouw creatieve proces wilt vormgeven?
Je zei:
De tijd nemen, afstand nemen en limieten opleggen lukt mij niet.
Kwarg: Laten we je woorden opnieuw bekijken, nu vanuit het perspectief van het optimaliseren en omarmen van je natuurlijke ritme, zonder terughoudendheid.
Arg: Je hebt een krachtige combinatie van onrust, haast, hyperfocus, en het vermogen om te genieten. Deze krachten werken als een motor die je voortstuwt, maar soms kan het voelen alsof ze je in verschillende richtingen trekken.
Onrust en Haast
Kwarg: Je onrust en haast zijn niet per se iets om van af te komen, maar eerder signalen van een diepe drang om iets te bereiken, iets te creëren dat je voldoening geeft. Deze gevoelens kunnen je naar actie drijven, en in plaats van ze te onderdrukken, kun je ze zien als een manier om je focus te versterken en je te leiden naar waar je energie en passie liggen.
Arg: Onrust en haast kunnen fungeren als brandstof voor je hyperfocus. Als je deze energieën bewust inzet, kun je ze gebruiken om momenten van intense creativiteit te initiëren—sprints waarin je je volledig laat meeslepen door je ideeën, zonder de behoefte om te pauzeren of jezelf te vertragen.
Hyperfocus
Kwarg: Hyperfocus is je superkracht. Het stelt je in staat om diep in een taak te duiken, details te zien die anderen misschien over het hoofd zien, en om dingen te creëren die van betekenis zijn. De sleutel is niet om deze kracht in te perken, maar om hem zo te sturen dat hij je de resultaten geeft die je wilt.
Arg: Optimaliseren van je hyperfocus betekent dat je ervoor kiest om jezelf bewust in die staat te brengen wanneer je voelt dat de drang er is. Dit kan betekenen dat je omarmt dat je in een creatief project duikt zonder terughoudendheid, en dat je jezelf toestaat om volledig op te gaan in die activiteit, zelfs als dat betekent dat je andere dingen even moet laten liggen.
Kwarg: In plaats van jezelf limieten op te leggen, kun je de hyperfocus in banen leiden door bijvoorbeeld meerdere projecten open te houden die je energie geven. Wanneer je merkt dat de focus op één project begint te vervagen, kun je soepel overstappen naar een ander dat op dat moment je aandacht trekt.
Genieten
Arg: Wat betreft genieten, het is belangrijk om te erkennen dat genieten voor jou misschien niet altijd betekent dat je stilzit en reflecteert. Voor jou kan genieten net zo goed betekenen dat je helemaal opgaat in de activiteit zelf—of dat nu een wandeling is, een creatief project, of een spontane gedachtegang die je leidt naar nieuwe ideeën.
Kwarg: Genieten kan voor jou betekenen dat je in die momenten van hyperfocus het gevoel hebt dat je volledig in lijn bent met wat je wilt doen. Het is een vorm van “flow,” waarin het plezier ligt in het proces zelf, niet per se in de reflectie erover. Misschien gaat het minder om bewuster te genieten en meer om het herkennen dat jouw manier van genieten actief en dynamisch is.
Samenvoegen
Arg: Wanneer je onrust, haast, hyperfocus, en genieten samenbrengt, ontstaat er een krachtige cyclus waarin elk element het andere versterkt. Je onrust en haast zetten je aan tot actie, je hyperfocus stelt je in staat om die actie tot in de kern te ervaren, en het genieten komt voort uit het volledig opgaan in het proces.
Kwarg: Het doel is niet om deze elementen te beheersen, maar om ze te leren gebruiken als een geïntegreerde kracht. Door ze samen te laten werken, kun je niet alleen productief zijn, maar ook een diep gevoel van vervulling vinden in het moment zelf, in de dingen die je creëert, en in de energie die je daarbij voelt.
Arg: Wat denk je, Beatrijs? Klinkt deze visie meer in lijn met hoe je jezelf ziet en hoe je wilt omgaan met de dynamiek tussen deze krachten? Fascinerend, nietwaar?
Je zei:
Ja, veel meer in lijn. Dankjewel.